Αγχώδεις Διαταραχές
Επισκόπηση
Το περιστασιακό άγχος αποτελεί ένα αναμενόμενο μέρος της ζωής. Μπορεί να αισθάνεστε άγχος όταν αντιμετωπίζετε ένα πρόβλημα στην εργασία, πριν συμμετάσχετε σε εξετάσεις ή πριν λάβετε μια σημαντική απόφαση. Όμως, οι αγχώδεις διαταραχές περιλαμβάνουν κάτι περισσότερο από προσωρινή ανησυχία ή φόβο. Για ένα άτομο με διαταραχή άγχους, το άγχος δεν εξαφανίζεται και μπορεί να επιδεινωθεί με την πάροδο του χρόνου. Τα συμπτώματα μπορεί να επηρεάσουν τις καθημερινές σας δραστηριότητες, όπως την απόδοση στην εργασία, τη σχολική εργασία και τις σχέσεις.
Υπάρχουν διάφοροι τύποι αγχώδους διαταραχής, όπως γενικευμένη διαταραχή άγχους, διαταραχή πανικού και διάφορες διαταραχές που σχετίζονται με τη φοβία.
Σημάδια και συμπτώματα
Διαταραχή γενικευμένου άγχους
Τα άτομα με γενικευμένη διαταραχή άγχους (generalized anxiety disorder GAD) εμφανίζουν υπερβολικό άγχος ή ανησυχία, τις περισσότερες ημέρες για τουλάχιστον 6 μήνες, σχετικά με ορισμένα πράγματα όπως η προσωπική υγεία, η εργασία, οι κοινωνικές αλληλεπιδράσεις και οι καθημερινές ρουτίνες της ζωής. Ο φόβος και το άγχος μπορούν να προκαλέσουν σημαντικά προβλήματα σε όλους τους τομείς της ζωής σας, όπως στις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις, στο σχολείο και στην εργασία.
Τα συμπτώματα της γενικευμένης διαταραχής άγχους περιλαμβάνουν:
- Να νιώθετε ανησυχία και συνεχή διέγερση
- Να νιώθετε εύκολα κουρασμένος
- Να αντιμετωπίζετε δυσκολία συγκέντρωσης, να αδειάζει το μυαλό σας
- Να είστε ευερέθιστοι
- Να έχετε μυϊκή ένταση
- Να δυσκολεύεστε στον έλεγχο των συναισθημάτων ανησυχίας
- Να αντιμετωπίζετε προβλήματα ύπνου, όπως δυσκολία να κοιμηθείτε ή να παραμείνετε κοιμισμένοι, ή να μην κοιμάστε ικανοποιητικά
Τα άτομα με διαταραχή πανικού έχουν επαναλαμβανόμενες απρόσμενες κρίσεις πανικού. Οι κρίσεις πανικού είναι ξαφνικές περίοδοι έντονου φόβου που εμφανίζονται γρήγορα και φτάνουν στο αποκορύφωμά τους μέσα σε λίγα λεπτά. Οι προσβολές πανικού μπορεί να συμβούν απροσδόκητα ή μπορεί να προκληθούν από έναν εκλυτικό παράγοντα, όπως ένα αντικείμενο ή κατάσταση που προκαλούν φόβο.
Κατά τη διάρκεια μιας προσβολής πανικού, μπορεί να νιώσετε:
- Αίσθημα παλμών της καρδιάς, ή επιταχυνόμενο τον καρδιακό παλμό
- Να ιδρώνετε
- Τρέμουλο ή κούνημα
- Αισθήματα δύσπνοιας, πνιγμού
- Συναισθήματα επικείμενης καταστροφής
- Συναισθήματα ότι είστε εκτός ελέγχου
Διαταραχές που σχετίζονται με τη φοβία
Η φοβία είναι ένας έντονος φόβος - ή αποστροφή - σε συγκεκριμένα αντικείμενα ή καταστάσεις. Αν και μπορεί να είναι ρεαλιστικό να ανησυχεί κάποιος σε ορισμένες περιπτώσεις, ο φόβος που αισθάνονται τα άτομα με φοβίες δεν είναι ανάλογος με τον πραγματικό κίνδυνο που προκαλείται από την κατάσταση ή το αντικείμενο.
Άτομα με φοβία:
- Μπορεί να έχουν μια παράλογη ή υπερβολική ανησυχία για την αντιμετώπιση του αντικειμένου ή κατάστασης που φοβούνται
- Λαμβάνουν ενεργά μέτρα για να αποφύγουν το αντικείμενο ή την κατάσταση που φοβούνται
- Βιώνουν άμεσα έντονο άγχος όταν συναντήσουν το αντικείμενο ή κατάσταση που φοβούνται
- Υπομένουν αναπόφευκτα τα φοβικά αντικείμενα με έντονο άγχος
Ειδικές φοβίες (μερικές φορές ονομάζονται απλές φοβίες): Όπως υποδηλώνει το όνομα, τα άτομα που έχουν μια ειδική φοβία έχουν έντονο φόβο ή έντονο άγχος για συγκεκριμένους τύπους αντικειμένων ή καταστάσεων. Μερικά παραδείγματα συγκεκριμένων φοβιών περιλαμβάνουν τον φόβο για:
- Πτήσεις
- Ύψη
- Συγκεκριμένα ζώα, όπως αράχνες, σκύλοι ή φίδια
- Λήψη ενέσεων
- Αίμα
Αγοραφοβία: Τα άτομα με αγοραφοβία έχουν έντονο φόβο για δύο ή περισσότερες από τις ακόλουθες καταστάσεις:
- Να Χρησιμοποιούν δημόσιες συγκοινωνίες
- Να βρίσκονται σε ανοιχτούς χώρους
- Να στέκονται στην ουρά ή να βρίσκονται ανάμεσα σε πλήθος
- Να είναι μόνοι έξω από το σπίτι
Διαταραχή άγχους αποχωρισμού: Το άγχος αποχωρισμού θεωρείται συχνά ως κάτι που αντιμετωπίζουν μόνο τα παιδιά. Ωστόσο, οι ενήλικες μπορούν επίσης να διαγνωστούν με διαταραχή άγχους αποχωρισμού. Τα άτομα που έχουν διαταραχή άγχους αποχωρισμού φοβούνται ότι θα χωριστούν από άτομα με τα οποία είναι συνδεδεμένα. Ανησυχούν συχνά ότι κάποιο είδος βλάβης ή κάτι ανεπιθύμητο θα συμβεί στα πρόσωπα προσκόλλησής τους ενώ βρίσκονται χωριστά. Αυτός ο φόβος οδηγεί τα άτομα στο να αποφύγουν να χωριστούν από τα πρόσωπα της προσκόλλησής τους και να είναι μόνοι. Τα άτομα με άγχος αποχωρισμού μπορεί να έχουν εφιάλτες σχετικά με τον αποχωρισμό από τα πρόσωπα προσκόλλησης ή να έχουν σωματικά συμπτώματα όταν συμβαίνει ή αναμένεται αποχωρισμός.
Επιλεκτική αλαλία: Μία κάπως σπάνια διαταραχή που σχετίζεται με το άγχος είναι η επιλεκτική αλαλία. Η επιλεκτική αλαλία συμβαίνει όταν οι άνθρωποι αποτυγχάνουν να μιλήσουν σε συγκεκριμένες κοινωνικές καταστάσεις, παρά το ότι έχουν κανονικές γλωσσικές δεξιότητες. Η επιλεκτική αλαλία εμφανίζεται συνήθως πριν από την ηλικία των 5 ετών και συχνά σχετίζεται με ακραία ντροπή, φόβο κοινωνικής αμηχανίας, καταναγκαστικά χαρακτηριστικά, απόσυρση, συμπεριφορά προσκόλλησης και ξεσπάσματα οργής. Άτομα που διαγιγνώσκονται με επιλεκτική αλαλία συχνά διαγιγνώσκονται και με άλλες αγχώδεις διαταραχές.
Παράγοντες κινδύνου
Οι ερευνητές διαπιστώνουν ότι τόσο γενετικοί όσο και περιβαλλοντικοί παράγοντες συμβάλλουν στον κίνδυνο ανάπτυξης αγχώδους διαταραχής. Αν και οι παράγοντες κινδύνου για κάθε τύπο αγχώδους διαταραχής μπορεί να ποικίλλουν, ορισμένοι γενικοί παράγοντες κινδύνου για όλους τους τύπους αγχωδών διαταραχών περιλαμβάνουν:
- Επιθετικά χαρακτηριστικά της συστολής ή της αναστολής της συμπεριφοράς στην παιδική ηλικία
- Έκθεση σε αγχωτική και αρνητική ζωή ή περιβαλλοντικά γεγονότα στην πρώιμη παιδική ηλικία ή την ενηλικίωση
- Ιστορικό άγχους ή άλλων ψυχικών ασθενειών σε βιολογικούς συγγενείς
- Ορισμένα προβλήματα υγείας, όπως προβλήματα θυρεοειδούς ή καρδιακές αρρυθμίες, η χρήση καφεΐνης ή άλλων ουσιών/φαρμάκων, μπορούν να προκαλέσουν ή να επιδεινώσουν τα συμπτώματα άγχους. Μια εξέταση της κατάστασης της σωματικής υγείας είναι χρήσιμη πριν την αξιολόγηση μιας πιθανής αγχώδους διαταραχής.
Οι αγχώδεις διαταραχές αντιμετωπίζονται γενικά με ψυχοθεραπεία, φάρμακα ή και τα δύο. Υπάρχουν πολλοί τρόποι αντιμετώπισης του άγχους και οι άνθρωποι πρέπει να συνεργαστούν με το γιατρό τους για να επιλέξουν τη θεραπεία που είναι η καλύτερη γι΄ αυτούς.
Ψυχοθεραπεία
Η ψυχοθεραπεία ή η «θεραπεία ομιλίας» “talk therapy” μπορεί να βοηθήσει άτομα με αγχώδεις διαταραχές. Για να είναι αποτελεσματική, η ψυχοθεραπεία πρέπει να απευθύνεται στις συγκεκριμένες ανησυχίες του ατόμου και να προσαρμόζεται στις ανάγκες του.
Γνωστική Συμπεριφορική Θεραπεία
Η Γνωστική Συμπεριφορική Θεραπεία ΓΣΘ (Cognitive Behavioral Therapy CBT) είναι ένα παράδειγμα ενός τύπου ψυχοθεραπείας που μπορεί να βοηθήσει άτομα με αγχώδη διαταραχή. Διδάσκει στους ανθρώπους διαφορετικούς τρόπους σκέψης, συμπεριφοράς και αντίδρασης σε αντικείμενα και καταστάσεις που προκαλούν άγχος και φόβους. Η ΓΣΘ μπορεί επίσης να βοηθήσει τους ανθρώπους να μάθουν και να εξασκήσουν κοινωνικές δεξιότητες, κάτι που είναι ζωτικής σημασίας για τη θεραπεία της διαταραχής του κοινωνικού άγχους.
Η γνωστική θεραπεία/cognitive therapy και η θεραπεία έκθεσης/ exposure therapy είναι δύο μέθοδοι ΓΣΘ που συχνά χρησιμοποιούνται, μαζί ή μόνες τους, για τη θεραπεία της διαταραχής κοινωνικού άγχους. Η γνωστική θεραπεία επικεντρώνεται στον εντοπισμό, την επεξεργασία και, στη συνέχεια, στην εξουδετέρωση μη βοηθητικών ή διαστρεβλωμένων σκέψεων/distorted thoughts που αποτελούν το υπόστρωμα της αγχώδους διαταραχής. Η θεραπεία έκθεσης επικεντρώνεται στην αντιμετώπιση των φόβων για να βοηθήσει τους ανθρώπους να συμμετέχουν σε δραστηριότητες που αποφεύγουν. Η θεραπεία έκθεσης χρησιμοποιείται μερικές φορές μαζί με ασκήσεις χαλάρωσης ή /και εικόνες που φαντάζεται ο θεραπευόμενος.
Η ΓΣΘ μπορεί να διεξαχθεί μεμονωμένα ή με μια ομάδα ατόμων που έχουν παρόμοιες δυσκολίες. Συχνά δίδεται στους συμμετέχοντες «εργασία στο σπίτι» για να ολοκληρώνουν μεταξύ των συνεδριών.
Φαρμακευτική αγωγή
Η φαρμακευτική αγωγή δεν θεραπεύει τις αγχώδεις διαταραχές, αλλά μπορεί να βοηθήσει στην ανακούφιση των συμπτωμάτων. Τα φάρμακα για άγχος συνταγογραφούνται από τον ψυχίατρο. Ορισμένες πολιτείες των ΗΠΑ επιτρέπουν επίσης στους ψυχολόγους που έχουν λάβει εξειδικευμένη εκπαίδευση να συνταγογραφούν ψυχιατρικά φάρμακα. Οι πιο κοινές κατηγορίες φαρμάκων που χρησιμοποιούνται για την καταπολέμηση των αγχωδών διαταραχών είναι φάρμακα κατά του άγχους (όπως βενζοδιαζεπίνες), αντικαταθλιπτικά και βήτα-αναστολείς.
Φάρμακα κατά του άγχους
Τα φάρμακα κατά του άγχους μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση των συμπτωμάτων άγχους, κρίσεων πανικού ή υπερβολικού φόβου και ανησυχίας. Τα πιο συνηθισμένα φάρμακα κατά του άγχους ονομάζονται βενζοδιαζεπίνες. Παρόλο που οι βενζοδιαζεπίνες χρησιμοποιούνται μερικές φορές ως θεραπείες πρώτης γραμμής για γενικευμένη διαταραχή άγχους, έχουν τόσο οφέλη όσο και μειονεκτήματα.
Μερικά οφέλη των βενζοδιαζεπινών είναι ότι είναι αποτελεσματικά στην ανακούφιση του άγχους και δρουν πιο γρήγορα από τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα που συχνά συνταγογραφούνται για άγχος. Μερικά μειονεκτήματα των βενζοδιαζεπινών είναι ότι οι άνθρωποι μπορεί να δημιουργήσουν ανοχή σε αυτά εάν ληφθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα και μπορεί να χρειαστούν όλο και υψηλότερες δόσεις για να έχουν το ίδιο αποτέλεσμα. Μερικοί άνθρωποι μπορεί ακόμη και να εξαρτηθούν από αυτές.
Για την αποφυγή αυτών των προβλημάτων, οι γιατροί συνταγογραφούν συνήθως βενζοδιαζεπίνες για σύντομα χρονικά διαστήματα, μια πρακτική που είναι ιδιαίτερα χρήσιμη για τους ηλικιωμένους ενήλικες, άτομα που έχουν προβλήματα λόγω κατάχρησης ουσιών και άτομα που εξαρτώνται εύκολα από τη φαρμακευτική αγωγή.
Εάν οι άνθρωποι σταματήσουν ξαφνικά να λαμβάνουν βενζοδιαζεπίνες, μπορεί να έχουν συμπτώματα στέρησης ή το άγχος τους μπορεί να επιστρέψει. Επομένως, οι βενζοδιαζεπίνες θα πρέπει να μειωθούν αργά. Όταν εσείς και ο γιατρός σας έχετε αποφασίσει ότι είναι καιρός να σταματήσετε το φάρμακο, ο γιατρός θα σας βοηθήσει να μειώσετε αργά και με ασφάλεια τη δόση σας.
Για μακροχρόνια χρήση, οι βενζοδιαζεπίνες θεωρούνται συχνά θεραπεία δεύτερης γραμμής για το άγχος (με τα αντικαταθλιπτικά να θεωρούνται θεραπεία πρώτης γραμμής) καθώς και ως «όπως απαιτείται» θεραπεία για τυχόν ενοχλητικές εκδηλώσεις συμπτωμάτων.
Ένας διαφορετικός τύπος φαρμάκου κατά του άγχους είναι η βουσπιρόνη. Η βουσπιρόνη είναι μια μη-βενζοδιαζεπίνη φαρμακευτική αγωγή που ενδείκνυται ειδικά για τη θεραπεία του χρόνιου άγχους, αν και δεν βοηθά όλους.
Αντικαταθλιπτικά
Τα αντικαταθλιπτικά χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της κατάθλιψης, αλλά μπορούν επίσης να βοηθήσουν στη θεραπεία διαταραχών άγχους. Μπορούν να βοηθήσουν στη βελτίωση του τρόπου με τον οποίο ο εγκέφαλος χρησιμοποιεί ορισμένες χημικές ουσίες που ελέγχουν τη διάθεση ή το άγχος. Ίσως χρειαστεί να δοκιμάσει κάποιος πολλά διαφορετικά αντικαταθλιπτικά φάρμακα προτού βρει αυτό που βελτιώνει τα συμπτώματά του και έχει διαχειρίσιμες παρενέργειες. Ένα φάρμακο που βοήθησε ένα άτομο ή ένα στενό μέλος της οικογένειάς του στο παρελθόν συχνά ελέγχεται ως πιθανά κατάλληλο.
Τα αντικαταθλιπτικά μπορεί να χρειαστούν χρόνο για να έχουν αποτέλεσμα, επομένως είναι σημαντικό να δώσει το άτομο μια ευκαιρία στο φάρμακο προτού καταλήξει σε συμπέρασμα σχετικά με την αποτελεσματικότητά του. Εάν αρχίσει κάποιος να παίρνει αντικαταθλιπτικά, να μην σταματήσει τη λήψη τους χωρίς τη βοήθεια γιατρού. Όταν το άτομο και ο γιατρός του έχουν αποφασίσει ότι είναι καιρός να σταματήσουν το φάρμακο, ο γιατρός θα το βοηθήσει να μειώσει αργά και με ασφάλεια τη δόση του. Η απότομη διακοπή των φαρμάκων μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα στέρησης.
Οι εκλεκτικοί αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης (SSRIs) και αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης-νορεπινεφρίνης (SNRIs) χρησιμοποιούνται συνήθως ως θεραπείες πρώτης γραμμής για άγχος ενώ συγχρόνως είναι αντικαταθλιπτικά και δεν επιφέρουν εξάρτηση. Οι λιγότερο συχνά χρησιμοποιούμενες - αλλά αποτελεσματικές - θεραπείες για διαταραχές άγχους είναι παλαιότερες κατηγορίες αντικαταθλιπτικών, όπως τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά και αναστολείς μονοαμινοξειδάσης (ΜΑΟΙ).
Σημείωση: Σε ορισμένες περιπτώσεις, παιδιά, έφηβοι και νεαροί ενήλικες κάτω των 25 ετών ενδέχεται να παρουσιάσουν αύξηση σε αυτοκτονικές σκέψεις ή συμπεριφορά κατά τη λήψη αντικαταθλιπτικών φαρμάκων, ειδικά τις πρώτες εβδομάδες μετά την έναρξη ή όταν η δόση αλλάξει. Εξαιτίας αυτού, οι ασθενείς όλων των ηλικιών που λαμβάνουν αντικαταθλιπτικά πρέπει να παρακολουθούνται στενά, ειδικά κατά τις πρώτες εβδομάδες θεραπείας.
Beta-αποκλειστές/Blockers
Αν και οι β-αποκλειστές χρησιμοποιούνται συχνότερα για τη θεραπεία της υψηλής αρτηριακής πίεσης, μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν για να βοηθήσουν στην ανακούφιση των σωματικών συμπτωμάτων του άγχους, όπως ο γρήγορος καρδιακός παλμός, το κούνημα, ο τρόμος και το κοκκίνισμα. Αυτά τα φάρμακα, όταν λαμβάνονται για μικρό χρονικό διάστημα, μπορούν να βοηθήσουν τους ανθρώπους να διατηρήσουν τον έλεγχο των σωματικών συμπτωμάτων. Μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν «ανάλογα με τις ανάγκες» για τη μείωση του οξέος άγχους, συμπεριλαμβανομένης της προληπτικής παρέμβασης για ορισμένες προβλέψιμες μορφές άγχους απόδοσης.
Επιλέγοντας το σωστό φάρμακο
Ορισμένοι τύποι φαρμάκων μπορεί να λειτουργούν καλύτερα για συγκεκριμένους τύπους αγχωδών διαταραχών, οπότε οι άνθρωποι πρέπει να συνεργάζονται στενά με τον γιατρό τους για να προσδιορίσουν ποιο φάρμακο είναι καλύτερο για αυτούς. Ορισμένες ουσίες όπως η καφεΐνη, ορισμένα μη συνταγογραφούμενα ελεύθερης χορήγησης φάρμακα, παράνομα φάρμακα, παράνομες ουσίες και συμπληρώματα βοτάνων μπορεί να επιδεινώσουν τα συμπτώματα διαταραχών άγχους ή να αλληλεπιδράσουν με συνταγογραφούμενα φάρμακα. Οι ασθενείς πρέπει να μιλούν με τον γιατρό τους, ώστε να μπορούν να μάθουν ποιες ουσίες είναι ασφαλείς και ποιες να αποφύγουν.
Η επιλογή της σωστής φαρμακευτικής αγωγής, της δόσης φαρμάκου και του προγράμματος θεραπείας πρέπει να γίνεται υπό τη φροντίδα ενός ειδικού και πρέπει να βασίζεται στις ανάγκες ενός ατόμου και στην ιατρική του κατάσταση. Ο γιατρός σας μπορεί να δοκιμάσει πολλά φάρμακα προτού βρει το σωστό.
Εσείς και ο γιατρός σας θα πρέπει να συζητήσετε:
- Πόσο καλά λειτουργούν τα φάρμακα ή μπορεί να λειτουργήσουν για να βελτιώσουν τα συμπτώματά σας
- Τα οφέλη και τις παρενέργειες κάθε φαρμάκου
- Τον κίνδυνο σοβαρών ανεπιθύμητων ενεργειών με βάση το ιατρικό σας ιστορικό
- Την πιθανότητα τα φάρμακα να απαιτούν αλλαγές στον τρόπο ζωής
- Αν ακολουθείτε άλλες εναλλακτικές θεραπείες, αν παίρνετε φάρμακα, βιταμίνες και συμπληρώματα καθώς μπορεί να επηρεάσουν τη θεραπεία σας.
- Πώς θα σταματήσετε το φάρμακο (μερικά φάρμακα δεν μπορούν να σταματήσουν απότομα και πρέπει να μειωθεί αργά υπό την επίβλεψη ενός γιατρού).
Λάβετε υπόψη ότι οποιεσδήποτε πληροφορίες σχετικά με φάρμακα παρέχονται μόνο για εκπαιδευτικούς σκοπούς. Οι αποφάσεις διάγνωσης και θεραπείας πρέπει να λαμβάνονται σε συνεννόηση με τον γιατρό σας. Οι πληροφορίες σχετικά με τα φάρμακα αλλάζουν συχνά. Επισκεφθείτε τον ιστότοπο U.S. Food and Drug Administration για τις πιο πρόσφατες πληροφορίες σχετικά με προειδοποιήσεις, οδηγούς φαρμάκων ασθενών ή φάρμακα που έχουν εγκριθεί πρόσφατα.
Ομάδες υποστήριξης
Μερικά άτομα με διαταραχές άγχους μπορεί να επωφεληθούν από τη συμμετοχή σε μια ομάδα αυτοβοήθειας ή υποστήριξης και να μοιραστούν τα προβλήματα και τα επιτεύγματά τους με άλλους. Οι αίθουσες συνομιλίας μέσω Διαδικτύου μπορεί επίσης να είναι χρήσιμες, αλλά τυχόν συμβουλές που λαμβάνονται μέσω του Διαδικτύου πρέπει να χρησιμοποιούνται με προσοχή, καθώς οι συμμετέχοντες μέσω Διαδικτύου συνήθως δεν έχουν δει ποτέ ο ένας τον άλλον και αυτό που βοήθησε ένα άτομο δεν είναι απαραίτητα αυτό που είναι καλύτερο για έναν άλλο. Πρέπει πάντα να επικοινωνείτε με το γιατρό σας πριν ακολουθήσετε οποιαδήποτε συμβουλή θεραπείας που υπάρχει στο Διαδίκτυο. Η συζήτηση με έναν αξιόπιστο φίλο ή έναν κληρικό μπορεί επίσης να παρέχει υποστήριξη, αλλά δεν είναι απαραίτητα μια επαρκής εναλλακτική λύση για τη φροντίδα ενός γιατρού ή άλλου επαγγελματία υγείας.
Τεχνικές Διαχείρισης Στρες
Οι τεχνικές διαχείρισης στρες και ο διαλογισμός μπορούν να βοηθήσουν τα άτομα με διαταραχές άγχους να ηρεμήσουν και να ενισχύσουν τα αποτελέσματα της θεραπείας. Η έρευνα δείχνει ότι η αερόβια άσκηση μπορεί να βοηθήσει μερικούς ανθρώπους να διαχειριστούν το άγχος τους. Ωστόσο, η άσκηση δεν πρέπει να αντικαταστήσει την τυπική φροντίδα και απαιτείται περισσότερη έρευνα.
Άννα Δαβίδ-Σπανοπούλου, MSc, PhD
http://www.annadavid.mysch.gr/